Najdawniejsza przeszłość miasta i jego okolic związana jest z polskością. Przynależność okolic Szprotawy do słowiańskich plemion pogańskich potwierdziły źródła pisane z IX i X wieku (tzw. Geograf Bawarski). Śląski Niemiec, historyk Joachim Cureus pisał w 1571 roku, że nazwa Szprotawa i nazwy okolicznych wsi są polskie. Także inny Niemiec, Mateusz Merla w swej topografii Śląska wydanej w 1960 roku twierdził, że nazwa Szprotawa jest polska.

Także znany niemiecki historyk Felix Matuszkiewicz autor monografii Szprotawy wydanej w 1908 roku pisząc o lokacji miasta wyraźnie stwierdzić, że koloniści niemieccy przybyli do „bis dahin polnischen Sprottau” (dotąd polskiej Szprotawy) i nazywa Szprotawę „die Uralte slavische Ortschaft” (prastara słowiańska miejscowość). Podkreśla wyraźnie, że koloniści niemieccy rozpoczęli budowę miasta tam gdzie wcześniej istniała polska osada.